Przedpremierowo: W ramionach gwiazd - Amie Kaufman, Megan Spooner

"Wolałabym, żeby dalej zachowywał się jak dupek. Niechęć łatwiej przyjąć niż współczucie."

Tytuł: W ramionach gwiazd
Seria: Starbound
Autor: Amie Kaufman, Megan Spooner
Liczba stron: 488
Liczba rozdziałów: 42
Wydawnictwo: Otwarte
ISBN: 978-83-7515-100-8
Ocena: 10/10
Data premiery: 2 marca 2016r.


   Nawet na statku kosmicznym istnieje podział na klasy społeczne. Wysoko urodzeni i klasa średnia. Ale co się stanie, gdy najbogatsza nastolatka w galaktyce utknie na jednej z planet z żołnierzem?
   Lilac LaRoux jest córką najpotężniejszego mężczyzny w galaktyce. To on zbudował prom, którym podróżuje dziewczyna i kilka tysięcy pasażerów.
    Tarver jest żołnierzem. Synem nauczyciela i poetki. Jedyne czym może się pochwalić to mnóstwo odznaczeń zdobytych podczas wojny.
    Podczas upadku statku okazuje się, że jako jedyni przeżyli katastrofę nie tylko muszą poradzić sobie na obcej planecie, ale i ustalić co tak na prawdę ich łączy. Każdy dzień to nowe możliwości, ale i nowe cele do pokonania. Ponadto nie tylko zmęczenie daje się bohaterom we znaki, ale i dziwne wizje, które zaczynają nawiedzać Lilac, a później Tarver'a.
   Czy tak zwana księżniczka poradzi sobie w spartańskich warunkach? Czym tak na prawdę są wizje i dokąd zaprowadzą bohaterów? I najważniejsze, czy uda im się wrócić na swoją planetę?

"[...] 
- Na czym mam usiąść?
Usiąść? Wasza Wysokość pozwoli, oto wygodny szezlong, który zawsze noszę w kieszeni. Służę uprzejmie. 
   Zaciskam usta by przypadkiem nie powiedzieć tego na głos. [...]"

   Ta książka to arcydzieło! Nigdy nie czytałam niczego co działoby się w kosmosie, ale ta pozycja podniosła poprzeczkę każdej kolejnej książce.
Z początku klasy społeczne i zwracanie się "panno LaRoux" było dla mnie czymś w stylu jakby średniowiecza? jakiś po prostu zamierzchłych czasów. Ale im dalej brnęłam w ten świat stawał się on dla mnie nie tyle teraźniejszością co przyszłością. Wiecie inne planety, życie w galaktyce, jakieś nowe nazwy miejsc. Coś po prostu nie codziennego. Może właśnie tak za parę setek lat będzie wyglądało życie? Na prawdę chciałabym tego doczekać.
    Styl autorek jest leciutki i czyta się na prawdę przyjemnie. Strony przelatują szybko i nim się obejrzałam było już po powieści. Napisały ją dwie kobiety i gdzie w niektórych książkach widać różnice na każdym kroku tutaj było to tak dopracowane, że przez cały czas czułam jakby napisała to jedna osoba. Na prawdę wielkie uznanie dla obu pań!
     Akcja jest dobrze rozplanowana. Nie nuży, nie ma w niej niezrozumiałych zagadnień, a trudniejsze słowa, albo można wyłapać z kontekstu, albo po prostu są fajnie wyjaśnione w dialogach.
    Bohaterowie. Na początku uważałam pannę LaRoux za księżniczkę, która ma wszystko i może wszystko. Polubiłam ją jednak od pierwszych stron. Późniejsza jej przemiana i zrozumienie pewnych rzeczy dodało jej tylko plusów do mojej oceny postaci. Tarver'a również polubiłam, okazał się całkiem sympatycznym żołnierzem. Tak, że sama chciałabym znaleźć się z nim na obcej planecie.
Istoty wprowadzone do wizji naszych bohaterów są czymś nie naturalnym, a to co potrafią wprawia w zdumienie. Jest to takie inne, ale tak bardzo pozytywne, że otwierałam buzie ze zdziwienia co jeszcze zaserwują nam autorki. Nie zawiodłam się jednak! :)
   Okładka jest przecudowna. Rude włosy i zielona sukienka nadają charakter symboliczny, gdyż nasza Lilac właśnie w takiej kreacji występuje w książce. Dwoje bohaterów, dwoje różnych światów i uczucie, które ich łączy ... wszystko to zawarte na jednej stronie, stronie okładki. Najbardziej oddająca tytuł okładka jaką kiedykolwiek spotkałam.
   Powieść pokazuje nam walkę z samą sobą. Jak z rozpuszczonej księżniczki można przejść szybką lekcje życia i stać się twardą osobą walczącą o własne dobro czy prawa.
Moja nowa miłość i wiem, że gdy tylko ukaże się kolejny tom sięgnę po nią. Śmieszy, bawi, wzrusza, ale też daje nadzieję, że nawet po burzy przychodzi słońce i nie każda sytuacja jest z góry skazana na niepowodzenie. Trzeba tylko wierzyć. Niesamowity świat, który wciąga i nie chcę wypuścić ze swoich ramion.

"[...] A ja nie pozwolę, żebyś się rozchorował tylko dlatego, że jesteś zbyt głupi, by o siebie zadbać. Będę ostrożna."

Za możliwość przeczytania dziękuje serdecznie wydawnictwu Otwarte.