Papierowe Miasta - John Green

"[...] Możesz się przekonać, jakie to  wszystko jest sztuczne. Nie jest nawet na tyle trwałe, by je nazwać miastem z plastiku. To papierowe miasto. [...]"

Tytuł: Papierowe Miasta
Autor: John Green
Liczba stron: 393
Wydawnictwo: Bukowy Las
ISBN: 978-83-8374-000-6
Ocena: 5/10

   Quentin jest wzorowym uczniem końcowej klasy szkoły średniej. Od najmłodszych lat zakochany w Margo, która mieszka naprzeciwko jego domu. Dziewczyna jednak nie wykazuje takowego zainteresowania bohaterem. Gdy byli małymi dziećmi coś się wydarzyło w ich życiu, ale od tego czasu ich kontakt się urwał. Wszystko zmienia się pewnej nocy, gdy Margo ubrana na czarno i czarną od farby twarzą zjawia się pod oknem Q i wyjawia mu cel swojego przybycia. Chłopiec początkowo sceptycznie nastawiony do nocnej jazdy zgadza się. Razem przeżywają noc pełną intryg i odgrywaniu się na innych ludziach. Ich wycieczka kończy się nad ranem, a przecież jest środek tygodnia i wzorowy uczeń musi iść do szkoły. Więc po krótkiej (zaledwie  30 minutowej drzemce) Q wyrusza do szkoły. Jakież jest jego zdziwienie gdy Margo nie pojawia się ani tego ani kolejnego dnia.
   Quentin za wszelką cenę chcę odnaleźć Margo. Dziewczyna zostawia mu pewne wskazówki, które mają go doprowadzić do ostatecznego punktu.
   Co Q przeżywa po drodze? Czy uda mu się odnaleźć Margo?

"- Muszę się wysikać - mówi o 3.06. Jesteśmy w drodze od czterdziestu trzech minut. Przed nami jeszcze jakiś dzień jazdy.
- Jakby ci to powiedzieć - mówi Radar. - Dobra wiadomość jest taka, że się zatrzymamy. Zła wiadomość jest taka, że nie nastąpi to przez następne cztery godziny i trzydzieści minut."

   Tak długo na nią czekałam. Tak bardzo pragnęłam ją przeczytać. I tak bardzo się rozczarowałam.
Po kolei jednak. Pomysł na historię był sam w sobie dość ciekawy. Jednak tak rozwleczonej akcji to jak żyję to nie czytałam. Zagadki były banalne, a nasz kochany Sherlock Quentin rozwiązywał je z prędkością osiąganą przez żółwia. Zakochany w dziewczynie, która od dobrych ośmiu lat nie zamieniła z nim ani jednego słowa. Ale, ale nasz kochany Q gdy tylko nadarzyła się okazja do zbliżenia postanawia zostać adwokatem diabła i wozić tyłek Margo przez pół nocy. No heroiczna postawa. Postacie były mdłe, a ich dialogi czasem przyprawiały mnie o senność. Jedynym plusem jest to, że książka mnie rozśmieszyła ... pod sam swój koniec. Właściwie śmieszny cytat macie ciut wyżej.
Podobała mi się idea przyjaciół, który mimo iż Q świrował i tylko myślał o Margo wspierali go i podejmowali wspólnie próbę odnalezienia dziewczyny.
   Styl autora jest trudny ujmijmy to tak. Niektóre epopeje wygłaszane przez bohaterów były zwykłym laniem wody o niczym po prostu. Czytałam nie wiedząc co czytam takie to było mało maślane. A wiecie co? Za to przez całą powieść przewija się mnóstwo zdań poety, szczególnie jedno, które jak widziałam po raz milionowy miałam ochotę wyciąć w choinkę.
Jedyne co to czyta się na prawdę szybko. Kartki przelatują z prędkością światła.
   W porównaniu z 19 razy Katherine, która była najwcześniejszą pozycją którą napisał i Gwiazd naszych wina rok młodszych to Papierowe Miasta są kompletną klapą. Jak na razie aż do grudnia nie mam zamiaru sięgać po nic z dzieł tego pisarza. Zobaczymy czy uda mi się w ogóle te opowiadania przeczytać w czasie Świąt.
   Jeśli macie dużo wolnego czasu i chcecie zniknąć w świecie Papierowych Miast - przede wszystkim zrozumieć czemu taki tytuł - to polecam. Bo wyjaśnienie czym one są jest na prawdę wielkim plusem za wymyślenie czegoś takiego.

Kilka słów końcowych. Z tego miejsca chcę powiedzieć iż rozumiem dlaczego Angelika z Tylko magia słowa o mało mnie nie zamordowała, gdy po tej książce w Read More Books Challenge wybrałam dla niej Gwiazd naszych wina. Ale, ale była o niebo lepsze od tej. Także strasznie Cię przepraszam, że zmusiłam Cię do takiej męki ;( Mam nadzieję, że kiedyś mi wybaczysz, a GNW jeszcze Cię w sobie rozkocha :D <3

No i dziękuje mojej przyjaciółce Klaudii, która pożyczyła mi ten egzemplarz bym mogła go sobie przeczytać przed nią. Nigdy więcej, najpierw ty czytasz, potem ja! xD

Wybaczcie mi jeśli recenzja jest sarkastyczna, ale po prostu mam ochotę walnąć tą książką jak najdalej. Boże masochista się we mnie budzi :(

"[...] Ludzie tworzą miejsce, a miejsce tworzy ludzi."

A na koniec co sądzę o książce w wersji filmiku ;D 
Podobał Wam się? Chcecie takich więcej? ;D