Błękit szafiru - Kerstin Gier

Broń, którą człowiek nie umie się posłużyć, zostaje często użyta przeciwko niemu.

Tytuł:  Błękit Szafiru
Cykl: Trylogia Czasu
Autor: Kerstin Gier
Liczba stron: 360
Liczba rozdziałów: 12
Wydawnictwo: EGMONT
ISBN: 978-83-237-7822-6
Ocena: 7/10

   Poprzedni tom kończy się dość ciekawym powrotem Gwen i Gideona do ówczesnych czasów. Dziewczyna jest ślepo zapatrzona w nowego kolegę. Ale czy wszystkim może ufać? Po ostatnim spotkaniu z hrabią de Saint Germain Gwen nie wie co myśleć. A nowe obowiązki dodatkowo dostarczają jej sporej dawki emocji. Nadal widzi duchy, nadal odbywa podróże w czasie, a do tego już za kilka dni ma się odbyć spotkanie towarzyskie kilka wieków wstecz. Nasza bohaterka musi się sprawdzić w swojej roli. Wkłada dużo pracy w taniec, trzymanie wachlarza i wszystko co niegdyś było niezbędne. Dodatkowo prowadzi własne śledztwo dotyczące tego co się dzieje, a czego nie rozumie. O co w tym wszystkim chodzi?

Nie ufaj nikomu i niczemu. Nawet własnym uczuciom.

   Otóż w tym tomie jeszcze się tego nie dowiemy.
   Dlaczego dałam 7 mimo iż książka jest dość dobra? A no za sprawą Gideona. Jest tak nadętym dupkiem, że po prostu burzy całość powieści i może to ma sens, który wyjaśnia się pod koniec, ale to nie znaczy, że można wybaczyć takie zachowanie. Gwen jest niewinną dziewczyną, która nagle dowiaduje się, że ma dar podróży w czasie. Do tego na każdym kroku tajemnice nie dają jej odetchnąć. Cóż się dziwić, że zaczyna pałać uczuciem do kogoś kto jest na to łasy i odwzajemnia zaloty. Ale żeby kolorowo nie było Gideon ma bardzo fajną tajemnicę. Na prawdę większego idioty jak żyję w książce nie spotkałam ...
   Akcja mimo iż nadal nie wiem o co chodzi jest dość dobra. Podział na 3 części myślę, że wreszcie będzie taki jak być powinien, a nie będzie laniem wody w ostatnim tomie. Także wybaczam autorce to.
   Styl jest bez zarzutu. Czyta się szybciutko i chce się dowiedzieć jak najwięcej. Dialogi są dobrze ułożone, nie ma w nich niejasnych słów. Można podszkolić francuski. Osobiście nie przepadam więc omijałam je szerokim łukiem.
   Okładka znów podbiła moje serducho, także wielkie uznanie dla projektantki okładki.
   Powiem Wam, że jak dałam podgląd to ta recenzja jest tak uboga, że woła o pomstę do nieba. Ale po prostu nie wiem co napisać. Gideon tak na mnie działa xD
Szczerze polecam te książkę bo fajnie jest odkrywać tajemnicę tom za tomem, a nie wałkować jedno i to samo przez wszystkie części znając już wszystko od A - Z nawet i dogłębniej.

To jest niestety niezaprzeczalna prawda, że zdrowy rozsądek cierpi tam, gdzie do gry wkracza miłość.