Problemy fantastycznych dziewczyn - Sara Gray

 Cześć kochani!

Otóż post miał się pojawić nieco wcześniej, ale z racji małego zamieszania i mojego nie ogarniania programów wyszło jak wyszło i post pojawia się dzisiaj. 

Moim króliczkiem doświadczalnym była tym razem Sara Gray  (klikajcie w imię, a dostaniecie się na blog!) Dziękuje, że zgodziłaś się wziąć udział w tym szalonym przedsięwzięciu! I zachęcam do kolejnej kolejki, która ruszy od nowa, gdy skończą się chętne osoby :D

    Od zarania dziejów wszędzie występowały podziały. Czy to na klasy, czy jak w przypadku szkoły mniejsze podgrupy rywalizujące między sobą. Jednak XXI wiek stanowczo to wszystko utrudnił. W dobie internetu ludzie mają coraz to ciekawsze pomysły by szykanować innych. Ale dlaczego nauczyciele nie mogą sobie poradzić z tym co dzieje się na szkolnych korytarzach? Takie podziały spotkały i nas – dwie zwariowane, zakochane w książkach, a nade wszystko sympatyczne z ogromnym poczuciem humoru dziewczyny. Gdy pewnego dnia zapytałam Sary skąd może się brać takie zróżnicowanie odparła mi bardzo mądrymi i pokrzepiającymi słowami:
- Z reguły jestem energiczną i wesołą osobą. Nie raz zdarzyło się, że śpiewałam na lekcji, skakałam z byle powodu na środku ulicy, czy krzyczałam ze szczęścia w sklepie. Wygląd nigdy nie miał dla mnie dużego znaczenia. Bardziej patrzę się na wartości, jakie ludzie wnoszą do mojego życia, a nie na markowe ubrania i tonę kosmetyków w łazience.
Jednak czasem czuję się niewidzialna. Oprócz moich dwóch ukochanych dziewczynek, które są ze mną na dobre i na złe, ludzie z raczej nie zwracają na mnie uwagi, zwłaszcza kiedy na horyzoncie pojawia się tak zwana "klasowa gwiazda" z dekoltem do pępka i miną "nie wiem, którego wybrać". Przypominają sobie o mnie, kiedy trzeba przed lekcją odpisać zadanie, albo kiedy "gwiazdka" się ulatnia. 
Może nie jest to bardzo poważny problem, ale pewnie jeszcze ktoś tak się czuje/czuł zważywszy na istniejące podziały "lepszy" "gorszy"

    Po głębszym zastanowieniu się dodałam coś od siebie.

- Wiem coś o tym. Podziały klasowe są na prawdę godne powieszenia. Na prawdę! Przecież szkoła zajmuje człowiekowi pół życia więc warto by czuł się w niej dobrze. Nie da się ze wszystkimi trzymać bo to nie jest możliwe. Najważniejsze, że masz te dwie dobre koleżanki, które cię nie zostawią. Ich się trzymaj. Ale z resztą też spróbuj nawiązać jakiś kontakt. Nie separuj się od grupy. I gdy np gdzieś wychodzą również idź. Będzie to dobra okazja do poznania się lepiej. 
Ale przede wszystkim nie zmieniaj się! Nie ma sensu porzucać swoją oryginalność na rzecz kogoś kto na to nie zasługuje.
Hm ... a w ogóle masz jakieś swoje sposoby na walkę z tym? - zapytałam ciekawa odpowiedzi. W końcu nigdy za wiele świetnych pomysłów.

-  Jednym z najlepszych sposobów jest długa rozmowa z przyjaciółką. Dobrze jest czasem wylać wszystkie swoje żale i zapytać się kogoś o radę. Smutek odpędzam też za pomocą muzyki. Słuchawki, telefon i moja wyobraźnia. Analizuję wszystko jeszcze raz i szukam wyjścia z beznadziejnej sytuacji. Ostatnio stwierdziłam, że muszę zmienić taktykę. Od tej pory: jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie. Jak na razie idzie mi dobrze, ale muszę jeszcze nad sobą popracować. - odpowiedziała z szelmowskim uśmiechem, który aż zarażał swoją energią.

- Taaak wsparcie przyjaciół jest najcenniejszą rzeczą jaką można mieć. 
Nie poddawaj się! Może to głupie słowa, ale wierzę że będzie dobrze. W końcu nie ma sytuacji do końca beznadziejnych i z każdej jest wyjście. Trzeba tylko dobrać odpowiednią taktykę. Myślę, że nie powinnaś ulegać otoczeniu. Jeśli ludzie widzą cię gdy tylko coś chcą nie marnuj na nich czasu! Trzymaj się swoich znajomych i tyle

-  Taki mam zamiar ;)

 Mam nadzieję, że odpowiedziałam wyczerpująco na twoje pytania. Dziękuję za słowa otuchy, zawsze się przydadzą. Między innymi właśnie dlatego wolę blogsferę od szkoły – dodała na koniec po czym życząc mi miłego dnia udała się do swoich obowiązków.

- Cieszę się że otworzyłaś się i na prawdę to wiele znaczy – uśmiech nie schodził mi z twarzy.

    Dobrze jest czasem porozmawiać z kimś o sytuacjach, które nas przerastają z kimś kto przeżył bądź przeżywa podobną sytuację. Zawsze razem nie dość, że raźniej to można znaleźć masę ciekawych i pomocnych rozwiązań. Nie poddawajcie się kochani, czas wziąć życie we własne ręce, zakasać rękawy i żyć pełnią życia. Róbcie co kochacie, otaczajcie się cudownymi ludźmi i po prostu miejcie … olewający stosunek do kogoś kto nie zasługuje na waszą uwagę. 

Pytania do publiczności:

1. Mieliście kiedyś podobnie?

2. Może macie jakieś ciekawe rady?

Tak więc oto druga część Problemów fantastycznych dziewczyn dobiegła końca. Cieszę się, że cykl wam się spodobał no i zapraszam osoby, które nie zdecydowały się jeszcze by się zgłosiły. Rozmowy nie trwają długo i są przyjemne - przynajmniej mi się podobają, a poprzednie dziewczyny nie narzekały. Więc nic nie tracicie! :D 

Przepraszam!
Wybaczcie mi iż odwiedzam Wasze blogi tak rzadko i dziś zostawiłam komentarze tylko do najnowszych postów. Po prostu ostatnio brak mi czasu na cokolwiek, ale obiecuję od jutra wszystko wskakuje na swoje miejsce i znów będę z waszymi postami na bieżąco! :*