Szeptucha - Katarzyna Berenika Miszczuk

Każdy ma w sobie pierwiastek zła. Ludzie bez skazy nie istnieją.

Tytuł: Szeptucha (tom1)
Seria: Kwiat Paproci
Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk
Gatunek: Fantastyka
Bohater/Bohaterka:Gosia
Narracja: Pierwszoosobowa
Liczba stron: 412
Liczba rozdziałów: 47
Wydawnictwo: WAB
Książka bierze udział w wyzwaniu:  ABC czytania , 13/52

O KSIĄŻCE W SKRÓCIE:
   Gosia żyje w XXI wieku, jednak Polska do tej pory nie przyjęła chrztu. Nie ma jednego Boga, za to są bóstwa. Nasza bohaterka uczy się na lekarkę. Ostatnim etapem do upragnionej pracy jest  staż u szeptuchy, czyli wiejskiej znachorki. Problem polega na tym, że Gosia nie cierpi wszystkiego co ma związek z przyrodą. Panicznie boi się kleszczy, szeptuchy uważa za stare naciągaczki, a w bogów po prostu nie wierzy.
    Jej z pozoru normalne życie zostaje odwrócone do góry nogami. Wszystko za sprawą tajemniczego Mieszka, w którym kobieta się zakochuje. Ale kim tak na prawdę jest mężczyzna? I o co w tym wszystkim chodzi?

- Przy panu Leszku trzeba być ostrożnym
- Przecież wyglądał sympatycznie
- Trzymał w ręku siekierę - mruknęła - Wobec każdego kto ma broń, należy być ostrożnym.

KILKA SŁÓW O AUTORCE

Lekarka, w 2013 roku ukończyła Warszawski Uniwersytet Medyczny. Swoją debiutancką powieść "Wilk" (2006) napisała w wieku piętnastu lat, a wydała trzy lata później. W roku 2009 ukazała się kontynuacja tej książki - "Wilczyca". Jej najnowsze powieści to "Ja, diablica" (2010), "Ja, anielica" (2011) oraz "Ja, potępiona" (2012), czyli szalona trylogia przygód pewnej byłej diablicy, a niedoszłej anielicy.

STYL

  Okropnie się bałam, ale to co zrobiła autorka to po prostu mistrzostwo. Zakochałam się w lekkim piórze, cudownym humorze, dawce mitów, podań i legend. Czegoś takiego dawno nie czytałam. Zostałam zaczarowana i wciągnięta do cudownie wykreowanego świata. 

AKCJA

   Dla mnie jest w sam raz. Wszystko objaśnione, nic nie zatajone, wszystko idzie swoim tempem do góry założonego celu, a to jest najważniejsze. Autorka nie miesza, nie przeskakuje w wydarzeniach tylko płynie od jednej sceny do drugiej.

BOHATEROWIE

   I byłaby recenzja bez tego punktu bo go pominęłam niechcący ;D
Gosia dla mnie typowa kobitka z miasta ;D boi się wszystkiego co związane z przyrodą, woli być lekarzem niż naciągaczką - Szeptuchą. Ale w tych jej wariactwach jest coś takiego prawdziwego, ale i takiego śmiesznego. Lubię ją i to bardzo jest wesołą bohaterką, która nie boi się powiedzieć, że coś ją przeraża, która nie boi się powiedzieć głośno swojego zdania, która planuje, ale nie jest w tym idealna. Ma w sobie wolę walki, taką siłę. Imponuje i to nie tak banalnie. Taka Gosia jest w każdej z nas moim zdaniem.
   Mieszko, cóż może mężem nie został, ale ma duże predyspozycje co do tej opcji. Równie dobra postać, wykreowana tak, że nie trudno go sobie wyobrazić jako żywego sojącego obok nas. Ma tam swoje pobudki, ale nic nie dzieje się bez przyczyny więc myślę, że nie tylko tym się kieruje w relacjach z Gosią. 
    Każdy bohater : czy to bóstwo, czy główne role, czy postaci drugoplanowe  są dla mnie może nie idealne bo jak czytacie w cytacie ludzie bez skazy nie istnieją, ale są świetne. Dawno nie czytałam czegoś co by miało tyle bohaterów, a i tak każdy pojawił się kilkanaście razy.

WYDAWNICTWO/OKŁADKA

  Znalazłam tylko jeden błąd, czym było zlepienie wyrazów, ale to się zdarza, więc nie mam tego za złe wydawnictwu. Całość wydana jest pięknie. Rozdziały są krótkie, każdy nowy rozdział ma ładny kwiat paproci co jest nawiązaniem do książki.
   Nie byłabym sobą, gdybym nie powiedziała, że sięgnęłam po książkę ze względu na okładkę. Cóż pamiętam jak dziś premierę książki, gdzie było jej pełno bodajże w Empiku. Szłam i dotknęłam okładki bo była taka magiczna i wiecie co przepadłam. Wiedziałam, że kiedyś muszę poznać te historię. Wracając do okładki, tak jest cudowna! (Po lekturze innego słowa nie znam przepraszam :D nic nie poradzę że była CUDOWNA ! :d)

PODSUMOWANIE

    Idealne książka na wiosnę! Może dlatego, że akcja dzieje się w marcu? Czytałam ją w marcu i to miało swój klimat. Mity Polskie w cale nie są gorsze od innych nam znanych i nie wiem na prawdę dlaczego na lekcjach polskiego nie uczyliśmy się o tym co rodzime i nam najbliższe. Autorka przedstawiła to  w tak ciekawy sposób, wplatając w akcje bogów, przesądy, że czułam się jakbym żyła w XXI wieku, a tak na prawdę była w średniowieczu. Nie jest to moja pierwsza polska książka, ale jest to pierwsza polska książka, która mnie w sobie rozkochała! Nie sądziłam, że to powiem, ale jednak opłaca się postawić na coś co pochodzi z naszych stron, coś co może być równie dobre jak zagraniczne. Dla mnie autorka jest taką polską królową książek! Dobra jedną przeczytałam, ale w planach mam kolejne i jeśli są tak samo napisane jak ta to z góry wiem, że się zakocham no cóż ;D 
   Polecam książkę gorąco każdemu. Jeśli ktoś nie jest przekonany to Halo Justyśka, ktoś kto nie czyta praktycznie w ogóle polskich książek, to przeczytała i mówi, że jest genialne, więc takie musi być! Uwierzcie spodoba wam się nie ma innej opcji.

Dziękuje Bookworm, która mnie namawiała na polskie książki i Kitty, która praktycznie strzelała fochy za nie czytanie polaków ;D Kocham Was <3

Kto wie, może tak naprawdę nie jest zboczeńcem, tylko miłością mojego życia? Na wszelki wypadek lepiej go do siebie nie zrażać.

Szeptucha | Noc Kupały | Żerca 

TUTAJ możecie dalej zadawać pytania do Q&A