Rozdział 18 ...

Witajcie !
Z racji że już niektórzy nie mogą się doczekać 18 rozdział ! 
Kocham Was ( a szczególnie mojego niecierpliwca Izzie <3 ) 
Kolejny za 10 komentarzy. 
______________________________

Siedziała z podkulonymi nogami. Nie chciała za dużo o tym myśleć, ale nie potrafiła. Czuła się jak w prawdziwym więzieniu. I na co jej przyszło. na wyższym piętrze miała przynajmniej miękkie łóżko, a tutaj – twardy kawałek materaca. W sumie dobre to niż zimna betonowa podłoga. Mężczyzna podający się za Dejdar’a spoglądał na nią co chwilę spod przymrużonych powiek.

- O co ci chodzi? – warknęła nie mogąc dłużej znieść jego wzroku na sobie.

Denerwował ją już od pierwszych słów. No dobrze może nie od początku, jednak od czasu gdy powiedział kim jest. Może kłamał, a może nie. Mimo, że była na niego zła chciała poznać ten sekret.

- Widzisz – odezwał się widząc oczekiwanie w jej oczach. – Heath zadzwonił do mnie i wszystko opowiedział, jednak w dniu spotkania napadnięto mnie. Byłem sam na dziesięciu wampirów. Hej no nie patrz tak jestem silny, ale nie jestem jakimś cudotwórcą. Tak czy inaczej ocknąłem się tutaj. Bez żadnego wyjaśnienia. Nie wiem gdzie jestem, wiem tylko kto za tym stoi. Oni zrobią wszystko by cię mieć, Suri, dosłownie wszystko. – patrzył na nią w taki pewny siebie sposób, że serce podeszło jej do gardła.

- Dlaczego ci to zrobili? – zapytała już nieco łagodniej.

- By znaleźć się jak najbliżej ciebie. Użyli magii do przechwycenia mojej aury. Wiedzieli, że Anie by ich rozpoznała bez kiwnięcia palcem. Tak więc jestem skazany na bycie tutaj.

- Jesteś trochę podobny do tamtego Dejdar’a. Włosy masz krótsze i jaśniejsze oczy, ale to na tyle różnic. – uśmiechnęła się na samo wspomnienie.

- Spodobał ci się tamten co? – zagadnął niczym stary dobry przyjaciel.

- Och przestań! No dobrze może trochę, ale on jest zły i widzisz w co mnie wpakował. – omiotła ręką pomieszczenie.

***

- Pozwolisz mój drogi przyjacielu – szepnął w ciemności jakiś głos. Jak na komendę podskoczyli rozglądając się nerwowo wokoło. Był władczy, nie znoszący sprzeciwu. Lucas. Jakie szczęście, że nie ten który wpakował jej strzałę w serce. – teraz Suri uda się na pogawędkę ze mną. – podciągnął ją do góry stawiając na nogach. Próbowała mu się wyrwać.

- Nie pójdę z tobą zostawiając jego.

- Suri – upomniał ją Dejdar.

- Co Suri, co Suri?! – warknęła – już i tak gorzej być nie może więc po co mam siedzieć cicho? Chce żeby on poszedł z nami, albo ja się stąd nie ruszę. – krzyżując ręce na piersiach zaparła się nogami w beton.

- Czy ty myślisz, że ja mam czas się z tobą użerać? Jesteś u mnie i to ja tu wydaję polecenia.

- Ale ja tu jestem bez własnej zgody więc nic nie muszę! – odcięła mu się.

- Kobiety, wszędzie znajdziecie lukę by ją wykorzystać. Ale nie tym razem. – przerzucił ją sobie przez ramię i wyszedł.

- Teraz już wiem po kim Ethan jest taki.

- Taki znaczy jaki? – zapytał śmiejąc się w duchu. Była niemożliwa, ale to nic. Zmieni się. Wszystkie się zmieniają w jego towarzystwie.

- Dupkowaty. – rzuciła opierając łokcie o jego plecy. – nie wygodnie mi. Daleko jeszcze?

- Nie narzekaj zawsze mogło być gorzej.

Postawił ją mocno na nogi. Zmierzył ją od stóp do głów pocierając w zamyśleniu brodę. Naburmuszyła się.

- No może powiesz mi po co to wszystko? – uniosła pytająco brew ku górze.

Znajdowali się w dużej sypialni. Zasłony były zaciągnięte więc panował tu półmrok. Jej oczy zauważyły jednak ogromne łoże z baldachimem. Wybuchła śmiechem na co Lucas zmarszczył brwi.

- Prawie jak w pałacu. Tylko ta uprzejmość wobec gości no troszkę niezbyt miła. – przechadzała się po pomieszczeniu dotykając każdego elementu wyposażenia. – kto to? – spytała stając przed zdjęciem grupy młodych osób.

- Nie poznajesz? – odparł stając za jej plecami. – Heath, ja, Dejdar, Mark, Anie, Katie i wszyscy którzy kiedyś wiele dla mnie znaczyli, a teraz są przeciwko mnie. Cóż – stwierdził wzruszając ramionami – życie.

Wpatrywała się w zdjęcie jak zahipnotyzowana. Chwyciła zdjęcie i odwróciła się do niego pospiesznie.

- To on! To on był z nami przez te wszystkie dni. Kim on jest? – wpatrywała się w niego palcem wskazując mężczyznę.

- Ach nasz kochany Mark. Zawrócił ci w głowie co? Jak każdej. – westchnął jakby smutnie. – jak on to robi?

Mark. To imię spoczęło na niej niczym głaz. A więc została oszukana. A Heath pewnie o tym nawet nic nie wiedział.