Dawca - Lois Lowry

"Nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień , ale samotność. Wspomnieniami trzeba się dzielić."

Tytuł: Dawca
Seria: Dawca
Autor: Lois Lowry
Liczba stron: 206
Wydawnictwo: Media Rodzinna
ISBN: 83-7278-007-3
Ocena: 10/10

   Jonasz gdy go poznajemy ma 11 lat. Właśnie oczekuje na grudzień. W tym miesiącu już nie będzie dzieckiem. Skończy 12 lat i obierze swoją specjalizację. Chłopiec odczuwa lęk przed nieznanym bowiem nie wie do jakiej grupy zostanie przydzielony. Świat, w którym żyje pozbawiony jest kolorów, wspomnień czy odczuwania jakichkolwiek uczuć. Dla naszego bohatera jest to normalne, w końcu żył tak przez 11 lat. Jednak wszystko się zmienia, gdy zostaje nowym Odbiorcą. Odbiorca to osoba, która odbiera wszystkie wspomnienia jakie miały miejsce na całym świecie od Dawcy. Nie może z nikim z przyjaciół rozmawiać o tym jak przebiega szkolenie. W miarę postępów Jonasz orientuje się, że idealne osiedle na jakim przyszło mu wegetować w cale nie jest dobre. To miejsce bez miłości, ciepła rodzinnego. Postanawia coś z tym zrobić. Razem z Dawcą decydują się na bardzo poważny krok. Jeśli im się nie uda konsekwencje tego czynu mogą być straszne.
     Warto nadmienić, że komórkę rodzinną tworzą tam bardzo ... dziwnie. Trzeba złożyć wniosek o związek i po tygodniach, miesiącach lub latach dostaje się odpowiednią kandydatkę lub kandydata. Później są obserwacje i po kilku latach można złożyć wniosek o dziecko. Komórka rodzinna powinna mieć syna i córkę i nie więcej, nie inaczej. Dziecko dostaje się na ceremonii. Tak dostaje się dziecko. Do porodu są wyznaczone kobiety, które rodzą nie więcej niż 3 dzieci, a po obserwacjach ich albo dziecko dostaje dom, albo zostaje zwolnione.
    Starsi nie mieszkają z dziećmi, więc nie ma dziadków. Każda osoba która nie może pracować umieszczana jest w domu starców, a później się ją odsyła.

"-Czy wy mnie kochacie? Przez chwilę zapanowało niezręczne milczenie. Wreszcie ojciec zaśmiał się lekko. - Jonaszu, jak słowo daję. Odrobimy precyzji językowej!
- Jak to? - zapytał Jonasz. Rozbawienie nie było tym, czego oczekiwał.
- Ojciec chce powiedzieć, że użyłeś szalenie ogólnikowego słowa, tak pozbawionego treści, że już niemal całkowicie wyszło z użycia - starannie wyjaśniła matka."

    Na książkę polowałam dość długo  i byłam na prawdę pozytywnie do niej nastawiona. I nie pomyliłam się. Od samego początku dostałam to czego oczekiwałam. Gdy tak brnęłam przez opisy osiedla pomyślałam o Igrzyskach Śmierci, jednak największe podobieństwo widzę w Niezgodnej! Warto zaznaczyć, że Dawca to książka wydana w 1993 roku,  (w Polsce natomiast 2003) więc wiadomo kto na kim się wzorował. Niemniej jednak pozycja była interesująca, wciągająca i ciekawa. Wyobraźcie sobie świat bez uczuć, kolorów. To musiało być straszne! I tylko dwie osoby wiedziały jak jest na prawdę. Na samą myśl czuje dreszcze.
    Bohaterowie. Cóż ja mogę  powiedzieć o nich. Rodzice Jonasza nie czuli nic, więc solidarnie ja do nich też nic nie czuję. Siostra Jonasza była przesłodziutka i po prostu ją uwielbiam. Sam Jonasz jak na dziecko 12 letnie był na prawdę dojrzały. I czy to jego zasługa, czy systemu w którym takie małe dzieci już miały swoje prace i przydziały to nie wiem, ale wykazał się na prawdę wielką odwagą. No i sam Dawca. Przesympatyczny pan, który pomógł bohaterowi przejść przez cały trudny dla niego okres.
   Akcja. Jest dobrze zaplanowana, a każde wydarzenie dobrze opisane, przez co czyta się na prawdę szybko i z zaciekawieniem.
    Styl pisania autorki też jak najbardziej mi się podobał. Lekko, krótko, zwięźle i na temat. Także nie mam do czego się przyczepić i dobrze bo nie chciałabym czepiać się książki, która kilka osób polecało gorąco.
   A teraz czas na film! Otóż to. Kto oglądał Dawcę pamięci z 2014 roku?