Jej wysokość P. - Joanne MacGregor

Normalność była miła. Normalność była nijaka. Normalność była cholernie nudna. 

Tytuł: Jej wzsokość P.

Seria: -

Autor: Joanna MacGregor

Tłumaczenie: Edyta Świerczyńska

Gatunek: Literatura młodzieżowa 

Bohater/Bohaterka: Peyton

Liczba stron: 431

Liczba rozdziałów: 54

Narracja:  Pierwszoosobowa

Wydawnictwo: Kobiece

Książka bierze udział w wyzwaniu: 14/52, ABC Czytania

Osobom powyżej metra osiemdziesięciu wzrostu zakazuje się randkowania z osobami powyżej metra siedemdziesięciu pięciu - Prawo Wysokich Dziewczyn.

    Peyton w tym roku kończy liceum. Chociaż jest ładna i zgrabna - nie ma powodzenia wśród chłopców. Dlaczego? Ponieważ jest bardzo wysoka. To jedyna rzecz, jaką zauważają w niej ludzie. Ma ponad 180 cm wzrostu i tylko pięciu uczniów w szkole ją przewyższa. Do tego problemy rodzinne i krytyka, z jaką się spotyka, powodują, że trzyma się raczej na uboczu. 

   Pewnego dnia decyduje się na wzięcie udziału w zakładzie. Jeśli pójdzie na trzy randki i bal maturalny z kimś wyższym od siebie, wygra 800$. Sprawy się komplikują, kiedy zakochuje się w chłopaku, który spełnia warunki zakładu. Czy Peyton postawi na nową miłość, czy zrobi wszystko, aby wygrać pieniądze i dzięki nim wyrwać się z rodzinnego koszmaru? 

    Historia, która udowadnia, że pewność siebie bierze się z tego, co czujesz się we własnej skórze, a nie - jak postrzegają cię inni!

(Opis z okładki)

Chodzi bardziej o to, że postać ze sztuki zawsze dobrze wie, jak i kiedy się poruszać. Jej kwestie i gesty zostały dla niej napisane. W prawdziwym życiu często nie mam pojęcia, jak się zachować. I nie ma prób. 

   Książki młodzieżowe to coś co uwielbiam. Myślę, że nigdy nie będę za stara, żeby je czytać, ot samozaparcie. Są książki lekkie, przyjemne, czasami niosące w sobie wielką mądrość, która oddziałuje na młodszych czytelników. Po prostu idealne, żeby dzielić się wiedzą i postrzeganiem świata.

   Jestem niska, mam 158cm wzrostu, mam problemy z kupowaniem ciuchów, czy obuwia. Sprzedawcy, śmieją często, żebym się ubierała na dziale dziecięcym, co jest mocno wkurzające. Zawsze chciałam być wysoka, ale po przeczytaniu tej pozycji wiem, że bycie wysokim też ma swoje minusy. 
   Może dosięgniesz wszędzie, może półki sklepowe nie są dla ciebie wyzwaniem, ale co z tego jak ładne dziewczęce ubrania robią tylko na małe, filigranowe dziewczęta. 

Właśnie. Ty natomiast trzymasz świat na dystans za pomocą tajemnic i uników. Widziałem, jak chowasz się za maską humoru. Myślę, że chowasz się nawet za swoim wzrostem.

 

 Nasza Peyton jest wysoka, 180 cm, to bardzo dużo jak na dziewczynę. W szkole jak i poza nią spotyka się z wieloma kompromitującymi określeniami jej wysokości. To nie jej wina, że urodziła się w takim ciele, ale dziewczyna nie akceptuje tego. Dodatkowo, gdy przyjmuje zakład, chce coś udowodnić swoim kolegą z pracy, ale i udowodnić coś sobie. Udowodnić, że jest warta uczucia drugiego człowieka, uczucia chłopaka. Peyton jest cudowną osobą, która mimo iż nie wierzy za bardzo w siebie, jest w stanie wiele osiągnąć, musi tylko uwierzyć. Ma cudowną przyjaciółkę. Niestety na rodzicach nie może polegać. Rozwiedli się. Ojciec  ma nową rodzinę, matka ma pewne problemy z zajmowaniem się sobą, a co dopiero pomocą córce. 
   Jay, to równie wysoki nastolatek, 192 cm wzrostu daje mu przewagę nad Peyton, gdzie i ona może poczuć się niższa i bardziej dziewczęca. Zaczyna się coś między nimi, ale czy na pewno jest to miłość, czy tylko zakład? Rodzina Jaya jest tak inna od rodziny Peyton. Mimo, iż ojciec nie może się pogodzić, że córka i syn obrali takie kierunki w swoim życiu, to szczęśliwa, pełna rodzina. Chłopak jest seksowny, utalentowany pod względem aktorstwa. Został moim nowym mężem, choć Prawo Wysokich Dziewczyn tego zabrania. 
   Bohaterowie tej książki to realni, dobrze wykreowani ludzie, którzy dążą do obranego celu. Każdy jest inny, ale każdy też ma ten sam cel, być szczęśliwym. 

[...] Nikt nie jest w stanie cię zawstydzić, jeśli mu w tym nie pomożesz, więc musisz podejść do tego z poczuciem humoru albo przynajmniej udawać. Śmiej się razem z nami, a zazdrość przyjmuj z uśmiechem.

   Styl autorki jest tym co potrzebne do skonstruowania powieści młodzieżowej. Pisze lekko, przyjemnie, nie używa trudnych słów, czy wulgaryzmów. Wszystko jasno i wyraźnie zostało przedstawione, nie mamy tutaj zagmatwanej akcji, ani zbędnych opisów. Wydarzenia następują po sobie, powoli odkrywają tajemnicę rodzinne Peyton i na długo pozostają w głowie. 

Ludzi nie interesuje prawda, jeśli jest nudna albo niewygodna. Chcą sensacji. 

   Okładka jest kolejnym plusem tej powieści. Jest jasna, radosna i taka słodka. Nie mamy twarzy tych ludzi, co jest plusem, bo możemy ich obraz sami wykreować w swojej głowie. 
Czcionka jest przejrzysta i dobrze rozmieszczony tekst pozwala nam na szybki czytanie. Każdy rozdział zaczyna się od pięknej dużej litery, co przypomina mi niektóre wydania bajki dla dzieci, które uwielbiam, także to również jest ogromny plus całej wizualnej sprawy. 

[...] Nie potrzebujesz niczyjego blasku, sama masz go wystarczająco dużo. 

 

 Wiecie, to nie jest jedna z tych pustych młodzieżówek, to ta która niesie ze sobą jakieś przesłanie. Otóż jak już na początku wspominałam wysokie osoby, też mają swoje kompleksy, też czują się nie atrakcyjne, też zasługują na akceptację. Postrzeganie kogoś pod względem wyglądu, wzrostu, ubioru i innych materialnych spraw jest dziecinne, głupie i nie na miejscu. Wysokie osoby, też mają serce, uczucia, które można łatwo zranić. Takie osoby, też zasługują na naszą akceptację, przyjaźń czy miłość. Autorka pod postacią wysokiej osoby, przedstawiła nam stereotypy jakie od zarania dziejów kierują ludźmi. Dziewczyny mają być kobiece, filigranowe i malutkie. Faceci muszą grać w futboll. Wysocy ludzie muszą zostać modelkami, siatkarzami, koszykarzami. Nikt nie patrzy na nich jak na kogoś, kto chce zostać aktorem, czy projektantką mody. 
   Ta książka otwiera trochę oczy na otaczający świat, na to, że każdy zasługuje na szczęście. Trzeba akceptować się takim jakim się jest nie ważne czy jesteśmy piękni, wysocy, czy mali z wielkimi okularami na nosie. To co piękne jest w nas, w środku, w naszej duszy i sercu. Trzeba otwierać się na to. 
Powieść spodobała mi się ogromnie pod względem zagadnienia, fabuły, może i banalnej, ale jednak tak słodkiej i genialnej. To coś co każdy powinien przeczytać. Ja Wam polecam, a resztę musicie wybrać sami ♥

[...] Myślałam, że bycie dobrą matką polega na kurczowym trzymaniu przy sobie dzieci. Ale jest zupełnie odwrotnie, prawda? Chodzi o taką miłość, która pozwoli im wyfrunąć z gniazda i być tam, gdzie pragnąć być. [...]

Za możliwość przeczytania dziękuję serdecznie Wydawnictwu.