Azyl dla serc

 Ludzie pozostawieni przed trudnościami, które wydają się ich przerastać, często znajdują w sobie dość mocy, aby im sprostać i nie zatracić siebie.

Tytuł: Azyl dla serc 

Seria:  

Autor: Urszula Gajdowska

Tłumaczenie: 

Liczba stron: 316

Liczba rozdziałów: 27

Gatunek: Literatura obyczajowa romans 

Bohater:  Weronika

Narracja: Trzecioosobowa

Wydawnictwo:  Skarpa Warszawska 

Ocena: 8/10

Weronika - ambitna weterynarz z wielkiego miasta, wraca do rodzinnego majątku Garlickich na prowincji po tym, jak jej życie rozpada się na kawałki…

Jednak życie na prowincji okazuje się trudniejsze, niż przypuszczała. Zmagając się z uprzedzeniami mieszkańców, musi udowodnić, że potrafi nie tylko zrozumieć, ale i pomóc ich zwierzętom. Na miejscu spotyka dawnego znajomego Eryka Kolta, tajemniczego weterana wojennego, który prowadzi miejscowe schronisko dla zwierząt. Ich początkowa niechęć przeradza się w burzliwą relację pełną napięć, wzajemnych oskarżeń i zaskakujących momentów zrozumienia. Jednak sielankę psuje niespodziewany powrót Daniela, byłego narzeczonego, który nie cofnie się przed niczym, by odzyskać Weronikę – zwłaszcza gdy dowiaduje się, że jej rodzina ma wpływy polityczne. W tle tej emocjonującej opowieści o rodzącej się miłości wysnutej wśród krajobrazów Podlasia, rozgrywa się również walka o zaufanie lokalnej społeczności, odkrywanie rodzinnych tajemnic i próba przezwyciężenia demonów przeszłości.

Czy Weronika znajdzie swoje miejsce w świecie, który kiedyś porzuciła? Czy Eryk odważy się otworzyć serce na nowo? I czy wspólnie zdołają odnaleźć szczęście w prostocie życia na wsi?

(Opis z Lubimy Czytać)

Życie to składowa wielu różnorakich chwil {..} To zbiór momentów miłych, strasznych, wesołych, mrocznych, smutnych, nudnych i tych przełomowych. Znaczna część tego, coś się nam przytrafia, jest dziełem przypadku, ale te pozostałe momenty wynikają z podejmowanych przez nas decyzji. Nie zawsze trafnych.

Zaczynałam tę książkę na dwa razy. Za pierwszym nie podeszła mi i miałam naprawdę złe przeczucie co do niej. Narracja w trzeciej osobie to moja odwieczna zmora, ale tu ją obeszłam. Włączyłam audiobook i przepadałam. Naprawdę polubiłam się z tą formą ostatnio: mogę sprzątać, kosić trawę, gotować obiad i nadal czytać 😈 

Weronika to młoda, ambitna pani weterynarz, która z Warszawy wraca do rodzinnej wioski, by pomóc ojcu, który ucierpiał w wypadku i nie może prowadzić lecznicy. Dziewczyna nie ma z nim najlepszych kontaktów. Zawsze chciała być najlepszą, doceniona przez rodzica, jednak to było na nic. Jej stosunki z ojcem były chłodne. Na miejscu trafia na problemy - ludzie są sceptycznie nastawieni do kobiety lekarza, przecież na niczym się nie zna. Pech (a może szczęście) sprawia, że trafia też na Eryka, dawnego znajomego, o którym nie ma dość dobrego zdania. Jak potoczą się ich losy? 

Jak już wspomniałam wyżej, przepadałam w tej historii. Okazała się lekka, przyjemna, taka sielska, letnia. Idealna na zbliżające się cieple dni. Ogrzewa nasze serce. Serio, serio. Znajdziemy tu mieszankę różnych osobowości, różnych uprzedzeń, ale i determinację, zawziętość. Weronika nie podda się tak łatwo, choć było trudno. Stereotypy rządzą światem i autorka pokazuje nam to dobitnie. Uprzedzenia miejscowych do kobiety lekarza były smutne, a przecież niczym nie odstawała przy starszych fachem mężczyzn. Może w Warszawie nie odbierała porodu konia, czy nie leczyła krowy, ale wszystkiego można powoli się nauczyć. 

To przyjemna, wartościowa powieść, którą czyta się z uśmiechem na ustach. A do tego mamy tu weterana wojennego, tajemnice rodzinne, poszukiwania skarbu, i byłego narzeczonego, któremu się przypomniało, że on jednak Weronikę lubi i może by za niego jednak wyszła. Co z tego będzie? Musicie przekonać się sami. I jeśli na początku wam nie idzie, dajcie jej ponowną szansę, bo warto! Ja jestem usatysfakcjonowana po lekturze. 

Współpraca reklamowa z wydawnictwo Skarpa Warszawska